روزهایم آفتابی نیست

علی یعنی سراپا غیرت و دینعلی یکه سواری بود بر زینعلی یعنی سخاوت با شرافتعلی یعنی طهارت با اصالتعلی یعنی عدالت در قضاوتعلی یعنی دیانت با سیاستعلی آن پادشاه عالم عشقعلی کل کتاب مبهم عشقعلی آیینه ایثار و ایمانعلی یعنی تمام فخر انسانعلی هم شانه روح الامین استعلی چون ریشه دین در زمین استعلی چون تک درختی در کویر استعلی از زندگی بد جور سیر استعلی تنها ترین مرد جهان استعلی را هر نکویی بود آن است. . . دانیال علی پناهیبرچسب‌ها: شعر مدح امیرالمومنین, مدح علی علیه السلام, شعر مولودی نوشته شده در چهارشنبه سیزدهم دی ۱۴۰۲ساعت 23:15 توسط دانیال علی پناهی| روزهایم آفتابی نیست...

در دلم این همه آمالِ فرو ریخته بود. جگرم از همه ی اهل زمین سوخته بود. چه کسی بود زمین خوردن ما را بیند. آن زمانی که در این سینه غم اندوخته بود. نای دلشاد شدن در دل بی تاب نبود. گوئیا دل به صلیب غمت آویخته بود. محتضر در دل بستر پی عزرائیل اش. آن دلی بود که با یاد تو آمیخته بود.​​​​​​. ​​​​​​. ​​​​​​. دانیال علی پناهیبرچسب‌ها: غزل, شعر کلاسیک, شعر جدید, شاعران ایرانی نوشته شده در چهارشنبه سیزدهم دی ۱۴۰۲ساعت 23:34 توسط دانیال علی پناهی| روزهایم آفتابی نیست...